Autonomiegehechtheid is het vermogen tot zelfsturing, ook in sociaal opzicht. Veel vormen van psychopathologie betekenen een inbreuk op dit vermogen. Dit geldt niet alleen in klachtspecifieke zin (bijvoorbeeld de straat niet opdurven), maar vaak ook in bredere zin. Veel cliënten ervaren immers een onvermogen om zelfstandig en vanuit innerlijke vrijheid te denken, te handelen en bevredigende relaties met anderen te hebben. Ze kunnen als het ware onvoldoende met zichzelf en anderen uit de voeten. Een autonomiegerichte behandeling doet recht aan specifieke problematiek maar is er meer in brede zin op gericht het vermogen tot zelfsturing te herstellen en verder te ontwikkelen.

Er bestaan veel vooroordelen over mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis. In films en series worden ze vaak ‘typisch’ neergezet als lastig en ook wel als manisch depressieve suïcidale patiënten die niet te helpen zijn. Ook in de ggz wordt deze doelgroep vaak geweerd, omdat ze ‘te moeilijk’ zouden zijn. Ons doel met de workshop is meer begrip te creëren voor mensen met borderline-problematiek door het vergoten van kennis.

Emotionally Focused Therapy (EFT) is een relatietherapie, ontworpen door Sue Johnson. Het is bedoeld voor paren die verwijdering ervaren of vastlopen in een patroon van conflicten. Partners kunnen verstrikt raken in een patroon van negatieve reacties, die het gevoel van verbondenheid en veiligheid aantasten. EFT helpt paren zich bewust te worden van de gevoelens en verlangens die onder dit patroon liggen, zodat dit doorbroken kan worden. De onderlinge verbondenheid wordt vergroot, zowel in de basis van de relatie als in het dagelijks leven. Partners leren om ruzies of vernietigende dialogen om te buigen naar gesprekken waar men steun kan vragen en bieden. Onderzoek heeft uitgewezen dat EFT geschikt is voor paren van verschillende geaardheid, culturele achtergrond, in verschillende levensfasen en ook bij paren die te maken hebben met verlies, depressie en trauma.

Jason (16): “Na Corona liep ik achter op school. Ik ging niet meer naar school en ging steeds meer gamen. Mijn ouders zetten de wifi uit en ik kreeg steeds meer ruzie met ze. Ik wilde niet meer leven.” Anne (15): “Ik had op de basisschool wel vriendinnen, maar vanaf de middelbare school begonnen ze over jongens te praten en daar had ik niks mee. Ik snapte ook niet meer wat ze bedoelden en ik hield niet van meisjesdingen. Ik raakte oververmoeid. Ik merkte dat calorieën tellen met rustig maakte en gevoel van controle gaf.”

De Collaborative Assessment & Management of Suicidality (CAMS) procedure is een therapeutisch klinisch raamwerk dat kan worden toegepast bij klinische en ambulante patiënten met (chronisch) suïcidaal gedrag. De procedure is ontwikkeld in de Verenigde Staten door professor David Jobes, hoogleraar psychologie aan de Catholic University of America in Washington DC en door Remco de Winter en Marieke de Groot vertaald in het Nederlands. Sinds 2018 is de procedure opgenomen in de Generieke Module Suïcidaal Gedrag.

In deze post HBO cursus verwerft men de kennis en leert men de gedragstherapeutische vaardigheden, die nodig zijn om als gedragstherapeutisch medewerker te functioneren, conform de eisen van de Vereniging voor Gedragstherapie en Cognitieve therapie (VGCt).

Deze cursus is onderdeel van de modulaire opleidingsroute POH-GGZ, waarmee het RINO POH-GGZ kan worden behaald.