In de behandeling van GAS wordt cognitieve gedragstherapie (CGT) vaak als de belangrijkste evidence-based therapie gezien. Echter, voor een groep cliënten blijkt deze aanpak onvoldoende effectief.

Mensen met traumatische of ingrijpende levenservaringen benoemen feilloos welke persoon voor hem of haar een positief verschil heeft gemaakt. Wat kunnen we van hen leren?

In het onderwijs en de jeugdhulpverlening hebben professionals regelmatig te maken met kinderen, jeugd en adolescenten die om verschillende redenen (angst, somberheid, een eetstoornis, etc.) niet naar school kunnen of durven gaan en deels of volledig thuis komen te zitten.