Het stokje doorgeven | Interview met Marrie Bekker en Els van der Ven

Els van der Ven is in mei gestart met haar nieuwe rol als hoofdopleider van de GZ-opleiding bij RINO amsterdam. Hiermee neemt ze het stokje over van Marrie Bekker, die vijf jaar lang deze veelzijdige functie bekleedde.

In dit interview lees je over hun visie op het curriculum, toekomstdromen en hoe Els het hoofdopleiderschap ervaart.

Els, jij hebt het curriculum overgenomen. Wat zijn je eerste bevindingen?

Els: Marrie heeft natuurlijk een enorme klus op zich genomen door het curriculum te hervormen. Ik weet niet zo goed hoe het curriculum er hiervoor uitzag, maar ik vind dat het er nu heel mooi uitziet, onder meer qua diversiteit.

Het curriculum is erg breed waardoor opleidelingen heel veel verschillende dingen kunnen leren. Daarnaast vind ik het een mooie toevoeging dat er keuzevakken zijn. Ik zie in de praktijk dat er veel behoefte is aan specifieke kennis, bijvoorbeeld van bepaalde doelgroepen of van bepaalde behandelmethoden. Ook al is de GZ-opleiding generalistisch, vind ik het mooi dat opleidelingen hun eigen accenten mogen kiezen.

Marrie heeft samen met Marleen Rijkeboer een visiedocument geschreven over E-health, evidenced based en diversiteit (EED). Voordat ik deze positie aannam, heb ik nagedacht over wat ik belangrijk vind in deze rol. Toen kwam ik onder andere uit op diversiteit, een sterke inbedding van het curriculum in de wetenschap en het toepassen van nieuwe onderwijsmethoden. Het was mooi om te zien dat het visiedocument daar mooi op aansloot.

Marrie: Wat leuk om te horen! Het visiedocument is erg belangrijk, omdat die drie componenten van EED verankerd zijn in het huidige curriculum.

Els: Dat zijn mijn eerste positieve bevindingen en verder moet ik ook nog heel veel leren, uitzoeken en begrijpen. De komende periode ga ik me nog meer onderdompelen in mijn rol.
 

Marrie, welke aanbevelingen heb je Els meegegeven?

Marrie: Die highlights van de vernieuwing heb ik vooral aan Els overgedragen met nog een aantal losse eindjes. Dat is bijvoorbeeld, naast meer aandacht voor toetsing, het onderwerp zelfreflectie. In de CGT wordt erg symptoomgericht gewerkt waardoor zelfreflectie bij de behandelaar gemakkelijk naar de achtergrond verdwijnt. Als tegenhanger hebben we de transdiagnostische benadering wat meer naar de voorgrond gebracht samen met andere therapievormen die meer uitnodigen tot zelfreflectie.

Els: Eigenlijk wist ik nog weinig over de inhoud van het hoofdopleiderschap. In één van de eerste afspraken vertelde Marrie daarom wat al haar taken zijn. Ze vertelde bijvoorbeeld over het curriculum, maar ook over het begeleiden van de afstudeerceremonies.

Marrie: Het hoofdopleiderschap is niet een baan die gewoon ergens beschreven staat.

Els: Het is wel een positie waarin ik niet meteen duizend dingen hoef te doen. Ik krijg de tijd om erin te komen. Soms moet er wel een beslissing gemaakt worden, maar dan kan ik nog bij Marrie aankloppen. Daarnaast hebben we een heel fijn team om ons heen met heel ervaren mensen die de inhoud en de regels goed kennen.
 

Els, als je vijf jaar de toekomst in zou kunnen kijken: wat zou je dan willen zien als het gaat om de GZ-opleiding?

Els: Als we een beetje wild kunnen dromen, zou ik het mooi vinden als de populatie van opleidelingen een betere weerspiegeling wordt van de maatschappij. We hebben hier niet veel invloed op, maar kunnen de visie van RINO amsterdam hierin wel uitdragen.

Ook zou ik het mooi vinden als er plek is voor vernieuwde opleidingsvormen. De GZ-opleiding kan veel leren van universiteiten met hybride onderwijs. Ook het inzetten van virtual reality lijkt me erg interessant en daar wordt al veel mee geëxperimenteerd.

Tot slot vind ik dat ervaringsdeskundigheid ook zeker in de opleiding thuishoort. Zo geef ik les aan de universiteit over psychoses en dat doe ik samen met iemand die zelf psychoses heeft gehad. Dat ervaar ik als een verrijking van het onderwijs. 
 

Marrie, in de toekomst is er een directe aansluiting tussen de master en GZ-opleiding. Met welke competenties levert de universiteit de studenten af?

Marrie: De universiteit levert nu al competente studenten af. Ze hebben zich gekwalificeerd voor de GZ-opleiding. Daarna moeten ze gemiddeld 5 tot 7 jaar wachten. Dit willen we natuurlijk niet en daarom hebben we nu een pilot lopen met zo’n directe aansluiting.

De studenten in de pilot zijn nu zo’n vijf maanden bezig. Ze hebben natuurlijk minder praktijkervaring dan de doorsnee groepen, maar ze hebben wel stages gelopen en werken, net zoals alle GZ-opleidelingen, naast hun cursorisch deel in de praktijk.

Els: Professionaliteit en samenwerking zijn belangrijke competenties binnen de GZ-opleiding. Dat zijn kenmerken die deels al in mensen zitten. Ik vind niet dat de masterstudenten nog vijf jaar nodig hebben voordat ze de GZ-opleiding mogen doen. Je moet ook een aantal basiskwaliteiten bezitten, zoals gedrevenheid en passie voor het werk.

Ik denk dat dit een heel goede ontwikkeling is en we moeten de masterstudenten niet onderschatten. Ze zijn leergierig en leerbaar, juist omdat ze nog weinig praktijkervaring hebben. Je krijgt de kans om een student veel eerder bij de hand te nemen in het leerproces en belangrijke competenties aan te leren.

Marrie, welke tip zou je Els nog willen meegeven?

Marrie: Nou, echte ‘tips’ heeft Els niet nodig, goed gekwalificeerd als ze is om deze taak op zich te nemen! Ik zie de RINO en de GZ-opleiding als een soort bijenkorf waarin naast ons, nog veel meer professionals in- en uitvliegen: allerlei praktijkopleidingen, docenten en jaargroepopleiders werken intensief met elkaar samen. Het is zo belangrijk om elkaar op de hoogte te blijven stellen van allerlei ontwikkelingen in het veld, ook om samen mee te helpen die vorm te geven, en met elkaar voor de opleiding te blijven afstemmen. We doen het werk met een heleboel mensen samen, dat besef vind ik heel belangrijk.

Meer weten over de GZ-opleiding? Lees dan hier verder!