Bert van Luyn is klinisch psycholoog-systeemtherapeut; hij werkt als klinisch psycholoog bij GGNet, vooral met patiënten met complexe problematiek. Hiervoor werkte hij onder meer als inhoudelijk manager bij Dimence, waar hij hoofd was van het programma voor patiënten met langdurige, complexe stoornissen. Hij geeft al jaren onderwijs op het gebied van de acute psychiatrie en crisisinterventie. In het verlengde daarvan heeft hij zich gespecialiseerd in het hanteren van agressie, suicidepreventie (met name chronische suicidaliteit) en de behandeling van patiënten met een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Hiervoor organiseert hij zelf al lange tijd allerlei workshops met internationale topclinici. Bij zijn vorige werkgever was hij coördinator van het postdoctoraal nascholingsprogramma 'Psychiatrie in Progressie'.

Waar haalt u de meeste voldoening uit?

De meeste voldoening haal ik uit het werken met patienten met ernstige, complexe pathologie, waar ik de grenzen van psychotherapie graag verken. Ik voel me aangesproken door een leus van Marsha Linehan: effective compassion.

Wat inspireert u als hulpverlener?

Hoewel ik cognitief gedragstherapeut ben, vind ik psychodynamische therapieën het meest inspirerend; daarbinnen heeft met name Salman Akhtar me erg beïnvloed. Overigens voel ik me met geen enkele school geheel verbonden: referentiekaders tonen alle slechts een beperkt deel van de werkelijkheid.

En wat stoort u?

Ik heb grondig de pest aan de vaak onzinnige bureaucratie die we ons ook zelf in de GGZ opleggen. Ik vind dat wij als inhoudelijk professionals onze oren minder moeten laten hangen naar allerlei mensen en groeperingen die van alles roepen over ons vak, niet gehinderd door veel kennis ervan.

Wat is het belangrijkste dat u wilt meegeven aan cursisten?

Het belangrijkste dat ik cursisten zou willen meegeven is beroepseer: zorg dat je naar je beste vermogen je werk doet. Daarnaast wens ik hen vooral een relativerende attitude toe. Ik laat me in mijn werk uiteindelijk leiden door twee eenvoudige principes. Ten eerste, als ik het mijn dierbare moeder had aangedaan, doe ik dat ook elke patiënt aan (effective compassion); en ten tweede, verantwoording, meer naar wat juist is dan wat mag of moet: alles wat ik doe moet ik met droge ogen kunnen verdedigen bij Pauw en Witteman.

Welke kant gaat het op in uw vakgebied?

Ik verwacht dat we, na eerst nog een periode met fusies, centralisatie en regelgeving, weer meer terugkeren naar kleinere organisaties of autonome organisatie-onderdelen. Ik hoop dat evidence based medicine meer wetenschappelijk wordt vertaald dan nu gebeurt.