In de GGZ zijn we eraan gewend dat alles besproken kan worden. Toch is er in de spreekkamer lang niet altijd plaats voor een gesprek over de dood of de angst daarvoor.
Doordat mensen langer leven en minder vaak thuis sterven, lijkt de dood verder weg dan ooit.

In afgelopen jaren is er een toename van de zichtbaarheid van transgender en non-binaire personen in onze maatschappij. Op social media, in kranten en op tv komt het onderwerp meer en meer aan bod. Soms in genuanceerde vorm, maar minstens net zo vaak op polariserende wijze.

Je kent ze wel: de jongeren (vooral jongens) die uitvallen uit het onderwijs, op straat hangen, blowen, zich agressief of delinquent gedragen, en niet of slechts heel kort in de hulpverlening te zien zijn.

De afgelopen jaren ziet men toenemende belangstelling voor de oplossingsgerichte benadering: het wordt veel ingezet in therapie, coaching, management, organisatie-advies en natuurlijk ook in het onderwijs.

Ingrijpende gebeurtenissen in de thuis- of schoolsituatie, bijvoorbeeld geweld, het overlijden van een ouder of een ernstig ongeluk tijdens een excursie hebben effect op het welbevinden van kinderen en jongeren.