FloorPlay in de praktijk: samen plezier maken als basis voor groei

Op 20 november 2025 vindt het congres FloorPlay in verbinding plaats, georganiseerd door de Stichting FloorPlay in samenwerking met RINO amsterdam. Tijdens dit congres staat de kracht van spel, plezier en relatie in de ontwikkeling van jonge kinderen centraal. Dagvoorzitters zijn GZ-psychologen Judith Hoevenaars en Natasja van Kollenburg, beiden al jarenlang nauw betrokken bij de ontwikkeling, toepassing en opleiding van FloorPlay.

In dit interview vertellen zij wat deze methode zo bijzonder maakt, waarom de opleiding al jaren volle zalen trekt en hoe FloorPlay juist in een tijd van hoge werkdruk en complexe gezinsdynamiek kan bijdragen aan meer veerkracht en verbinding. Ook blikken we alvast vooruit naar het congres.

Voor wie nog niet bekend is met FloorPlay: wat maakt deze methode zo anders dan andere interventies voor jonge kinderen met ontwikkelingsproblemen?

Natasja: FloorPlay is een methode die draait om de interactie en relatie tussen ouder en kind. Die band staat centraal en wordt versterkt. We leren ouders om op een speelse manier contact te maken met hun kind, waarbij we altijd rekening houden met de unieke kenmerken van dat kind. Denk bijvoorbeeld aan hoe het prikkels verwerkt of waar zijn of haar aandacht op dat moment ligt. Door aan te sluiten bij de aandacht en interesse van het kind, stimuleren ouders de ontwikkeling van hun kind op verschillende gebieden, en dat gebeurt spelenderwijs.

Wat FloorPlay bijzonder maakt, is dat je niet alleen focust op één ontwikkelingsgebied, zoals motoriek of taal. Je begint altijd bij contact en het op zoek gaan naar het samen plezier ervaren. Tijdens een interactiespelletje zoals kiekeboe met een doek worden tegelijkertijd verschillende ontwikkelingsgebieden gestimuleerd zoals de taal, de motoriek, de cognitie, waarbij de sociaal-emotionele ontwikkeling de basis vormt.

Het mooiste is dat je uitgaat van plezier, vooral van het gedeelde plezier. Dat werkt voor ouders enorm motiverend: ze ervaren vaak weer grip en kunnen écht genieten van het contact met hun kind. Voor kinderen is het net zo stimulerend, want plezier nodigt uit tot herhaling. Zo ontstaat ontwikkeling van binnenuit.

Daarnaast kan FloorPlay ook door hulpverleners in interactie met het kind ingezet worden en wordt het binnen veel hulpverlenersinstellingen ook ingezet als basismethodiek op vroegbehandelingsgroepen.

Judith: Wat ik ook mooi vind aan FloorPlay, is dat het een dynamisch model is. Je kijkt juist op maat naar wat dit kind en deze ouder nodig hebben om het kind in zijn ontwikkeling te laten groeien. Dat geeft veel ruimte om de methode flexibel in te zetten. Je kijkt naar wat ouders nodig hebben om de FloorPlay toe te passen, om ze ook in hun kracht te zetten zodat ze het zelf kunnen voortzetten. Juist die ruimte om echt maatwerk te leveren, vind ik een kracht van FloorPlay.

Daarnaast vind ik het belangrijk dat we het voor ouders zo eenvoudig mogelijk maken. Je wilt hen niet overspoelen met vakjargon. Daarom werken we veel met visualisaties, video en tekeningen. Het mooie is dat je met zulke eenvoudige middelen de aanpak zowel aan ouders als aan professionals in opleiding duidelijk en toegankelijk kunt uitleggen.

De opleiding FloorPlay wordt inmiddels al jarenlang aangeboden via RINO amsterdam. Wat maakt het dat deze opleiding altijd volle groepen trekt?

Judith: De methodiek staat inmiddels stevig, vooral in Nederland maar ook in België. Steeds meer organisaties gebruiken FloorPlay als basismethodiek en dat zorgt natuurlijk voor een groeiende vraag naar goed opgeleide professionals.

Wat de opleiding zo sterk maakt, is de combinatie van theorie en praktijk. We bieden niet alleen kennis, maar laten cursisten er direct mee oefenen. Dat beklijft veel beter. Een belangrijk onderdeel is de groepssupervisie waarin elke cursist een eigen casus inbrengt met behulp van videobeelden. Zo wissel je voortdurend theorie en praktijk af.

Natasja: Daarnaast vragen we cursisten ook om tijdens de lesdagen video’s van spelinteracties mee te nemen. Die analyseren we samen, waardoor je niet alleen van je eigen casus leert, maar ook van die van anderen. Het is heel interactief en meteen toepasbaar in je eigen werksetting.

Judith: Naast de basisopleiding is er ook een verdiepende opleiding. Daarin verschuift de focus meer naar ouders en het netwerk: hoe neem je hen mee, hoe versterk je de ouder-kindrelatie? Cursisten koppelen hun ervaringen steeds terug aan de literatuur en oefenen in supervisie met onder andere het coachen van ouders.

Hoe kan FloorPlay in een tijd van hoge werkdruk en complexe gezinsdynamiek bijdragen aan meer veerkracht bij gezinnen?

Judith: Het mooie van FloorPlay is dat je het door de dag heen kunt toepassen. Sommige methodes vragen dat je er echt voor gaat zitten met een kind, maar FloorPlay kan juist ook tijdens alledaagse situaties ingezet worden: tijdens spel, bij het naar bed brengen of als een broertje of zusje thuiskomt. Het gaat meer om een attitude die je jezelf aanleert en die je door de dag heen kunt inzetten. Het wordt als het ware onderdeel van het dagelijks samenzijn.

Natasja: Wat ik er zo mooi aan vind, is dat het draait om plezierig contact en plezierige interactie. Ouders ervaren daardoor vaak weer lucht: ‘’hé, het gaat makkelijker, ik heb weer plezier in de interactie.’’ Juist in gezinnen waar veel problemen spelen, kan dat enorm verlichtend werken. We maken bij FloorPlay gebruik van het DIR-model waarbij ook de context rondom het kind in kaart wordt gebracht. Als de gezinssituatie bijvoorbeeld erg complex is, geeft dat inzicht in waar de hulpverlening rekening mee moet houden. Soms is FloorPlay direct passend, maar soms is er zoveel stress in het gezin dat er eerst of parallel andere ondersteuning nodig is. Het model biedt hulpverleners houvast. Het geeft overzicht: wat speelt er allemaal, waar moeten we rekening mee houden?

Op 20 november 2025 vindt weer het congres FloorPlay plaats. Op het programma staat ook het thema beeldschermgebruik. Het Still Face-experiment van Edward Tronick uit 1975 wordt tegenwoordig vaak aangehaald in relatie tot smartphonegebruik door ouders. Welke risico’s zien jullie voor de ouder-kind verbinding en kunnen beeldschermen soms ook iets positiefs brengen?

Natasja: Beeldschermen spelen zowel aan de kant van ouders als kinderen een rol. Bij ouders zie je dat ze door hun telefoon minder emotioneel beschikbaar zijn wat je kunt koppelen aan het experiment. Bij kinderen kan het ertoe leiden dat ze alleen tot rust lijken te komen met een tablet en daardoor vooral in hun eigen wereld terechtkomen. Dat belemmert hun verbinding met anderen en kan hun ontwikkeling onder druk zetten.

Judith: Een scherm kan ouders natuurlijk ook even lucht geven, bijvoorbeeld als het eten klaargemaakt moet worden. Maar we adviseren: gebruik het bewust en beperkt, zodat er genoeg ruimte is voor interactie. Kinderen kiezen al snel voor een scherm, omdat dat zo aantrekkelijk is, maar daardoor missen ze de kans om te spelen, waarin de brede ontwikkeling gestimuleerd wordt soms in nabijheid van een volwassene.

Natasja: Precies. Een tablet is eenzijdig: kijken en swipen. Terwijl je bij iets als een blokkentoren bouwen veel meer ontwikkelingsgebieden tegelijk gebruikt, zoals motoriek, cognitieve vaardigheden en creativiteit. Juist dat stimuleert de ontwikkeling. Je kan de tablet ook samen gebruiken, bijvoorbeeld door samen een spelletje te doen of samen te zingen en mee te doen met de gebaren die je op het scherm ziet. Maar de kern blijft: kinderen leren vooral in interactie met hun ouders/verzorgers. Daar zit de echte verbinding.

Op het congres komt ook het thema muziek aan bod als manier om verbinding met het kind te maken. Kunnen jullie een voorbeeld geven van hoe dat eruitziet in de praktijk?

Natasja: Een mooi voorbeeld is het doen van schootspelletjes met een liedje erbij, zoals In de maneschijn of Paardje in galop. Door er gebaren aan toe te voegen of samen een instrument te bespelen, bijvoorbeeld trommelen, wordt het een speelse manier om echt in contact te zijn met het kind.

Judith: Of je gaat bijvoorbeeld achter de piano zitten en stopt ineens met spelen. Het kind merkt dat en reageert: ‘ga door!’ Muziek nodigt uit om samen te reageren, te dansen en iets tegelijk te beleven. Muziek luisteren is een hele sociale activiteit. Je beleeft het samen.

Natasja: Je herhaalt ook vaak hetzelfde liedje waardoor het herkenbaar wordt voor kinderen. Ze onthouden de bewegingen en gebaren die erbij horen. En daarmee ben je ook weer verschillende ontwikkelingsgebieden aan het prikkelen: taal, cognitie, motoriek, maar vooral ook het sociaal-emotionele aspect. Je hebt vooral veel plezier met elkaar.

Judith: Ik moet opeens denken aan een film over Maria Montessori waarin iemand piano ging spelen op een school voor kinderen met een beperking. Ze begonnen allemaal te bewegen en te dansen op de muziek. Heel mooi om te zien hoe muziek dan verbindt.

Tijdens het congres delen verschillende experts hun inzichten en ervaringen. Wat hopen jullie dat deelnemers vooral meenemen naar hun eigen praktijk na een dag FloorPlay in verbinding?

Judith: Inspiratie! We hopen dat deelnemers nieuwe ideeën opdoen over hoe ze FloorPlay vanuit verschillende invalshoeken kunnen inzetten, en hoe ze het verder kunnen uitbouwen binnen hun organisatie.

Natasja: We hopen dat deelnemers tijdens het congres ook echt met elkaar in verbinding komen. De Stichting FloorPlay is opgericht als platform waar professionals kennis en ervaringen kunnen delen en samen de methodiek verder kunnen verdiepen. Dit congres draagt daar op een mooie manier aan bij.

 

Meer weten over FloorPlay? Bekijk dan de opleidingsroute.