Indra Bimmel is systeemtherapeut, erkend opleider en supervisor van de NVRG. Vanaf 1994 heeft ze gewerkt binnen de GGZ en sinds 1998 is ze werkzaam binnen de gespecialiseerde GGZ voor mensen met een licht verstandelijke beperking of zwakbegaafdheid met psychiatrische problematiek. Binnen de grotere GGZ instelling is ze veelvuldig actief als supervisor. Ook heeft ze een eigen praktijk voor systemische psychotherapie, consultatie en training. Vanuit haar eigen praktijk wordt ze vaak gevraagd voor (complexe) systeemtaxatie en/of behandelvraagstukken binnen de VG en GGZ. Ze is tevens werkzaam als consulent bij het Landelijk Centrum voor Consultatie en Expertise (CCE). Daarnaast is ze ook met regelmaat betrokken bij casuïstiek in de sport. Tot slot is ze actief betrokken bij werkzaamheden van het Narratief Dialogisch en Collaboratief Collectief (NDC2).
Waarom werkt u in de GGZ? Wat drijft u? Het is voor mij een soort vanzelfsprekendheid dat niets in het leven vanzelfsprekend is. Ik vind het een voorrecht om waar mogelijk een bijdrage te mogen leveren aan de kwaliteit van het leven van anderen. Gewoon door vanuit oprechte betrokkenheid beschikbaar te zijn voor de unieke verhalen en krachten van de ander. Dit met als doel, dat deze unieke mens, of het systeem, dat lijden of last ervaart, met elkaar weer nieuwe wegen ontdekt om verder te komen. Zodat, dat wat men waardevol acht, in zijn, haar of hun bestaan weer dichter in bereik komt. Wanneer ziekte aanwezig is, hoop ik hen zo te verstaan, dat ze manieren vinden om ondanks ziekte die dingen in het leven te bereiken, die er voor hen werkelijk toe doen. Resilience of veerkracht zijn voor mij kernbegrippen.
Waarom geeft u graag les? Waar haalt u de meeste voldoening uit? Ik vind het een voorrecht dat ik, die komt uit een gezin waar niets vanzelfsprekend was, dankzij mijn echtgenoot alles heb kunnen studeren, wat ik uiteindelijk graag wilde. Ik hoop dat ik bevlogenheid en passie voor mijn vak kan overbrengen op zo'n manier dat theorie en praktijk integratief voor het voetlicht komen. Bij de RINO werk ik in een team, met collega docenten met zeer verschillende achtergronden. Dat biedt diversiteit en ruimte voor differentiatie. Ik geloof erin dat het voor studenten belangrijk is, dat er vaste mensen werken in een docententeam, die de rode lijn volgen, maar dat je in je opleiding tevens gevoed wordt door opleiders met verschillende achtergrond qua kennis en ervaring. Ik haal de meeste voldoening uit het gegeven dat studenten gevoel krijgen bij materie en enthousiast aan de slag kunnen met dat wat hen in theorie is aangereikt. Kortom, dat ze het vak van systemisch psychotherapeut stap voor stap in de vingers krijgen.
Hoe ziet uw vakgebied er in de toekomst uit en in welk specialisme zou u uzelf nog willen bekwamen/verdiepen? Als ik naar de toekomst kijk, hoop ik dat het systeem therapeutisch gedachtegoed ook van overheidswege werkelijk omarmd gaat worden. Ik geloof in de kracht van het systeem als helende factor, naast dat ik in de kracht van de unieke mens geloof, die in staat is om zich te (her)verbinden. Persoonlijk zou ik nog veel meer willen doen met sport en systeemtherapie. Ik denk dat dit nog een redelijk onontgonnen gebied is. En natuurlijk blijf ik me hard maken voor een grote, maar vaak anders begrepen groep binnen de hulplverlening/GGZ: de mensen die genormeerd worden met een verstandelijke beperking of zwakbegaafdheid. In mijn ogen nemen ze vooral de wereld mogelijk anders waar en is het in de samenwerking de uitdaging om elkaar goed te verstaan.
**publicaties"" Enkele publicaties in het Tijdschrift voor Systeemtherapie (NVRG) Hoofdstuk in het boek: Vermeire, S. & Sermijn, J. 2016. Wegen naar Her-verbinding. Narratieve, collaboratieve en dialogische praktijken. Interactie-academie, Antwerpen.
