Een introductie in achtergronden, diagnostiek en behandeling.

Zindelijk worden is een belangrijke stap in de ontwikkeling van kinderen. Het is echter niet zo vanzelfsprekend dat dit proces zonder problemen verloopt. Er is een grote groep kinderen die moeite heeft met plassen en/of poepen. Dit zijn niet alleen kleuters maar ook oudere kinderen en tieners. Te denken valt aan plas- of poepongelukjes overdag, uitstelgedrag, niet vaak of genoeg plassen, bedplassen, te vaak plassen, niet uitplassen en vertraagde of verstoorde zindelijkheid.

Kinderen en jongeren rouwen even krachtig als volwassenen maar uiten dat vaak op een andere manier. Hoe kan men hen helpen om met de dood om te gaan, zodat het rouwproces geen belemmering vormt bij hun verdere ontwikkeling?

De Infant Mental Health-visie gaat uit van een samenspel van genetische, somatische, relationele en sociale factoren, gedrag, emotie en beleving. Het diagnosticeren, begrijpen en behandelen van problematiek van jonge kinderen vinden plaats vanuit het perspectief dat ouder en kind onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het gaat om het zich ontwikkelende kind in relatie tot zorgfiguren, waarbij we primair denken aan ouders. Het gaat niet om ouders óf kind, maar om de relatie tussen hen. Soms helpen ze elkaar groeien, soms remmen ze elkaar af.

Iedere professional die in het dagelijks werk met ouders en kinderen te maken heeft krijgt vroeg of laat te maken met signalen die wijzen op geweld, misbruik, mishandeling of verwaarlozing in gezinnen. Wat doe je dan? Hoe ga je hiermee om? Op welke manier maak je dit bespreekbaar? En welke stappen kun je (of moet je) zetten vanuit je professionele verantwoordelijkheid?