Alky Papanikolau is sinds eind 2017 als kinderpsychiater/IMH-specialist DAIHM en psychotherapeut werkzaam bij MOC ’t Kabouterhuis op de locatie Hoofddorp. Voordien was zij tussen 2001 en 2017 werkzaam als kinderpsychiater bij De Bascule (inmiddels Levvel), te Amsterdam.

Alky is opgeleid vanuit het psychoanalytisch en systemisch denkkader. Haar interesse in mindfulness en (Zen)meditatie heeft haar verder in haar werk gevormd, evenals het gedachtegoed van MBT, hechtingsgerichte gezinstherapie (DDP; Dan Hughes), Geweldloos Verzet en de “Een Taal Erbij”-methodiek.

Zij werkte in Amsterdam op de polikliniek voor kinderen en jeugdigen met gedragsproblemen en leverde een bijdrage aan de toenmalige ADHD-complex-polikliniek. Zij gaf supervisie aan kinderpsychiaters in opleiding, verzorgde oudertrainingen, gaf mediatietherapie aan ouders, voerde systeemgesprekken en verzorgde individuele behandelingen voor kinderen en jeugdigen.

Tussen 2008 en 2011 gaf Alky klinisch lijnonderwijs aan medische studenten van de UvA, tussen 2001 en 2004 was zij consulent voor het team Ernstige Leerstoornissen. Tussen 2001 en 2008 richtte zij zich in de problematiek van vroegtijdige schooluitval en werkte daarbij nauw samen met de Cluster 4-scholen De Pionier en de Professor Waterinkschool.

Bij MOC 't Kabouterhuis werkt Alky sinds eind 2017 met kinderen tussen de 2 en 8 jaar oud en hun gezinnen/opvoeders. Ze bekwaamde zich verder in de behandeling van kinderen met vroege ontwikkelingsproblematiek en complexe hechtings- en traumaproblematiek en hun gezinnen/opvoeders.

Ze is tussen 2019 en 2022 opgeleid tot Floorplay-specialist en Theraplay practitioner. Van 2018 tot 2020 heeft Alky een opleiding Creatieve Kindercoaching gevolgd. Ze ziet in het spel van het kind met de ouder/opvoeder, en in de speltherapieën met het kind alleen, uitgelezen mogelijkheden om het kind passende hulp te bieden.

Tekenen (het proces) en de uiteindelijke tekeningen ziet zij als belangrijke extra instrumenten voor de diagnostiek en behandeling van kinderen.

Alky verzorgt bij RINO amsterdam de cursus Kindertekeningen, diagnostiek en behandeling. Daarover zegt ze: 'Kindertekeningen moeten niet vergeten worden als mogelijkheid een beter beeld van een kind te krijgen en het te helpen. Tekeningen geven gevoelens en gedachten prijs, zij bieden ook de kans om met een kind in verbinding te komen en het kind te kunnen ondersteunen. Een “not- knowing stance” (Peter Fonagy, Anthony Bateman) en de tijd, rust en ruimte nemen om zich te kunnen verwonderen, zijn daarbij helpend. Als je een kind op je kamer krijgt dat heftige tekeningen maakt, beangstigende figuren met zwaarden ofzo, of op de familietekening een ouder weglaat... dan zouden we daar wat mee moeten kunnen, vind ik.'