De dood bespreekbaar maken in de behandelkamer

van de GGZ

alleen incompany aan te vragen

Incompany | aanvraag via incompany@rino.nl

In de GGZ zijn we eraan gewend dat alles besproken kan worden. Toch is er in de spreekkamer lang niet altijd plaats voor een gesprek over de dood of de angst daarvoor.
Doordat mensen langer leven en minder vaak thuis sterven, lijkt de dood verder weg dan ooit.

Bij hulpverleners ontbreken daarom leerervaringen met de dood gedurende het leven: de zogenoemde informele scholing. Maar ook formele scholing ontbreekt: er zijn nauwelijks georganiseerde leergangen over dood en doodsangst. Daardoor herkennen behandelaars lang niet altijd de doodsangst bij hun patiënten en zijn ze minder goed in staat om een helpend gesprek te voeren.

Aan zo’n gesprek is bij verschillende groepen patiënten behoefte.
Allereerst de patiënten met psychische problematiek die vaak worstelen met doodsangst.
In de tweede plaats is er de groep mensen die geconfronteerd wordt met een levensbedreigende ziekte van henzelf, hun partner, ouders, kinderen of kleinkinderen.
De groep ouderen die de laatste levensfase bereiken vormt de derde groep.
In de vierde plaats zijn er de patiënten die de dood als uitweg zien en zich suïcidaal uiten.
Ten slotte is er de groep achterblijvers na een geslaagde suïcide. Deze nabestaanden zijn vaak in verwarring en hebben ook behoefte om over hun ervaringen te praten..
Naast het leven moet ook de dood een plaats kunnen innemen in de spreekkamer.
Daarvoor is wel scholing nodig, in de reguliere opleidingen en in de vorm van nascholing. Het gaat dan om theoretisch en ervaringsgericht onderwijs met een multidisciplinaire benadering en aandacht voor psychologie, geneeskunde en ethiek.
(Quin van Dam in Psychotherapeuten en de dood: pleidooi voor educatie)

doelgroep

GZ-psychologen, ouderenpsychologen, K&J psychologen, medisch psychologen, klinisch psychologen, psychotherapeuten, psychiaters, huisartsen, POH’s GGZ en medisch specialisten.

doelstelling

Na afloop van de leergang zijn de deelnemers in staat om, met betrekking tot kinderen, adolescenten, volwassenen en ouderen:

  • de dood, het sterven en de rouw te bespreken;
  • te zien hoe hun eigen ervaringen met de dood/ doodsangst een rol spelen;
  • naar dood en sterven te kijken vanuit een interpersoonlijk, systemisch en existentieel perspectief;
  • de rol van religie en cultuur te integreren;
  • medische aspecten (en kennis) mee te wegen;
  • om te gaan met rouw en rouwprocessen van hun patiënten ;
  • om te gaan met suïcidaliteit, dreiging van suïcidaliteit en rouw bij nabestaanden na suïcide van een dierbare.

zelf aan te schaffen literatuur

  • Jos de Keijser en Paul Boelen, Handboek traumatische rouw. 2018
  • Keirse, Manu. Helpen bij verlies en verdriet. 2017, Lannoo.
  • Weeda, Frederiek. Draai niet om de dood heen. 2018, NieuweZijds B.V. Uitgeverij.
  • Hosson, Sander de, Slotcouplet; ervaringen van een longarts. 2018, de Arbeiderspers
  • Veldkamp, Elke. De dood; vijftien deskundigen over ons levenseinde. 2017, Wereldbibliotheek.
  • Coen Verbraak, Kijken in de ziel; op de drempel, DVD

Deel deze cursus:

Bijna elke cursus uit ons aanbod is incompany aan te vragen.
meer weten