Recente kennis over de wijze waarop het jonge brein zich in sterke mate ontwikkelt, onder invloed van ervaring en interactie met de omgeving, biedt nieuwe perspectieven voor de behandeling en begeleiding van baby’s en hun ouders, wanneer risico’s in het geding zijn of zich verstoringen in de ontwikkeling voordoen.

In deze verdiepingscursus wordt veel aandacht besteed aan de wijze waarop het systeem en de therapeut betekenis geven aan problemen.

Na afloop van de cursus zijn de deelnemers in staat om de negatieve effecten van een problematische echtscheiding op kinderen te herkennen en weten zij hoe zij ouders en kinderen zo goed mogelijk kunnen adviseren en begeleiden.

Empirical evidence suggests that brief, focused interventions aimed at improving caregivers’ responsiveness to children’s cues and signals may be far more effective in promoting sensitive responsiveness in the caregiver and/or secure attachment in the child, than long-term, insight-oriented, broad based interventions. Although caregiver sensitive/insensitive responsiveness has been linked to the organized types of attachment (secure, avoidant, resistant), caregiving sensitivity seems independent of disorganized attachment.

De psychische ontwikkeling van kinderen kan verstoord worden door aanleg, door invloeden tijdens en na de zwangerschap en door 'life events' in het tweede en derde milieu. Hoe herkennen wij de ernst van deze problematiek en is daar systeem in aan te brengen zodat de hulpverlener in staat is ouders én kind te helpen?