Autonomiegehechtheid is het vermogen tot zelfsturing, ook in sociaal opzicht. Veel vormen van psychopathologie betekenen een inbreuk op dit vermogen. Dit geldt niet alleen in klachtspecifieke zin (bijvoorbeeld de straat niet opdurven), maar vaak ook in bredere zin. Veel cliënten ervaren immers een onvermogen om zelfstandig en vanuit innerlijke vrijheid te denken, te handelen en bevredigende relaties met anderen te hebben. Ze kunnen als het ware onvoldoende met zichzelf en anderen uit de voeten. Een autonomiegerichte behandeling doet recht aan specifieke problematiek maar is er meer in brede zin op gericht het vermogen tot zelfsturing te herstellen en verder te ontwikkelen.

Praktische kennis van diagnostiek en behandeling van mensen met hersenstoornissen voor psychologen.

Transculturele gevoeligheid: kennis over verschillende culturen en de ‘condition migrante’.

Opbouw en hantering van het DSM-5 systeem en vergelijking met de DSM-IV.

Depressieve klachten, suïcidaliteit en zelfdestructief gedrag van adolescenten vormen een groot probleem voor hulpverleners in de GGZ, de huisartsenzorg, de jeugdzorg en het onderwijsveld.