Bij onderzoek van een (zeer) jong kind wordt voor het eerst meer systematisch diagnostisch gekeken naar het kind en de gezinscontext.

Veel spugen, niet willen eten, aanhoudend huilen, niet slapen, moeilijk gedrag of obstipatie: deze problemen bij jonge kinderen van nul tot vier jaar gaan vaak samen met onderliggende problemen zoals een verstoorde ouder-kindrelatie.

De tweejarige postacademische opleiding schoolpsycholoog leidt psychologen en (ortho)pedagogen op voor het werken op het snijvlak van zorg en onderwijs.

Via de invoering van de wet op de zorgplicht per 2014 probeert het Ministerie te bereiken dat kinderen en jongeren met beperkingen zoveel als mogelijk thuisnabij onderwijs krijgen in het reguliere onderwijs. Vanuit die visie is Passend Onderwijs dan ook geen bezuinigingsoperatie.

Na afloop van de tweedaagse workshop hebben de deelnemers een beeld hoe zij in hun eigen werksituatie kindertekeningen effectief kunnen gebruiken als middel om in contact te komen met kinderen en ter ondersteuning van diagnostiek en behandeling.

Na afloop van de cursus beschikken de deelnemers over voldoende kennis en praktische oefening om projectieve methoden effectief in hun diagnostisch repertoire te hanteren.

De psychopathologie van (zeer) jonge kinderen komt in deze cursus uitgebreid aan de orde.

Research findings show that the role of caregivers as attachment figure may be the most influential role in predicting socio-emotional outcome for children.

The WMCI and its two coding schemes can be used with caregivers from pregnancy to any child age.

The Modified Interaction Guidance uses the principles of the traditional Interaction Guidance to improve sensitive responsiveness and promote secure attachment, but also focuses on reducing and/or eliminating caregiver ‘atypical’ behaviours associated with disorganized attachment.