Autonomiegehechtheid is het vermogen tot zelfsturing, ook in sociaal opzicht. Veel vormen van psychopathologie betekenen een inbreuk op dit vermogen. Dit geldt niet alleen in klachtspecifieke zin (bijvoorbeeld de straat niet opdurven), maar vaak ook in bredere zin. Veel cliënten ervaren immers een onvermogen om zelfstandig en vanuit innerlijke vrijheid te denken, te handelen en bevredigende relaties met anderen te hebben. Ze kunnen als het ware onvoldoende met zichzelf en anderen uit de voeten. Een autonomiegerichte behandeling doet recht aan specifieke problematiek maar is er meer in brede zin op gericht het vermogen tot zelfsturing te herstellen en verder te ontwikkelen.

In deze workshop maken de deelnemers kennis met het vakgebied van Infant Mental Health.

Acceptance and Commitment Therapy (ACT!) is een praktische benaderingswijze die eind 20ste eeuw ontwikkeld is door de Amerikaanse psycholoog Steven C.Hayes, en behoort tot de zogeheten derde generatie gedragstherapie.

De e-learning biedt een eerste kennismaking met de methode FloorPlay en met de theoretische basis van het D.I.R. model dat eraan ten grondslag ligt. Als de cursist de afsluitende toets van de online module met voldoende resultaat heeft afgerond, mag deze deelnemen aan de Praktijkdag.

Na afloop van de cursus zijn deelnemers op de hoogte van a) de uitgangspunten en onderbouwing van de positieve psychologie en b) et gebruik van de concepten en technieken in de eigen praktijk

Jason (16): “Na Corona liep ik achter op school. Ik ging niet meer naar school en ging steeds meer gamen. Mijn ouders zetten de wifi uit en ik kreeg steeds meer ruzie met ze. Ik wilde niet meer leven.” Anne (15): “Ik had op de basisschool wel vriendinnen, maar vanaf de middelbare school begonnen ze over jongens te praten en daar had ik niks mee. Ik snapte ook niet meer wat ze bedoelden en ik hield niet van meisjesdingen. Ik raakte oververmoeid. Ik merkte dat calorieën tellen met rustig maakte en gevoel van controle gaf.”

Bij persoonlijkheidsonderzoek kun je veel informatie halen uit vragenlijsten en interviews. Maar hoe zorg je voor verantwoord diagnostisch denken en handelen in het gehele traject, gebruikmakend van zoveel mogelijk verschillende informatiebronnen?