In de cursus ‘Motiveren tot activeren’ zal een link gelegd worden met het gedachtegoed uit Act! (3e generatie gedragstheorie) en gewerkt worden aan: Overtuigen –versus – open vragen stellen, Reflectief luisteren, Ambivalentie vergroten, Verandertaal uitlokken, Omgaan met (neg) zelfbeeld, Oefenen met reageren en reflecteren op weerstand , Versterken eigen effectiviteit (bevestiging) ,Ordenend samenvatten, Uitlokken van verandering in gedrag.

Aan het eind van de dag weet men hoe en wanneer het spel ingezet kan worden, welke therapeutische houding de professional/behandelaar het beste kan aannemen tijdens het spelen van het spel en hoe men eventuele problemen die zich bij het spelen van het spel kunnen voordoen kan oplossen. Tevens heeft men zicht op de werkzame elementen van het spel. Men heeft geoefend met de vragen van het spel en weet welke werkwijze met het spel het best bij hem of haar past.

Autonomiegehechtheid is het vermogen tot zelfsturing, ook in sociaal opzicht. Veel vormen van psychopathologie betekenen een inbreuk op dit vermogen. Dit geldt niet alleen in klachtspecifieke zin (bijvoorbeeld de straat niet opdurven), maar vaak ook in bredere zin. Veel cliënten ervaren immers een onvermogen om zelfstandig en vanuit innerlijke vrijheid te denken, te handelen en bevredigende relaties met anderen te hebben. Ze kunnen als het ware onvoldoende met zichzelf en anderen uit de voeten. Een autonomiegerichte behandeling doet recht aan specifieke problematiek maar is er meer in brede zin op gericht het vermogen tot zelfsturing te herstellen en verder te ontwikkelen.

Binnen de basisopleiding FloorPlay leert de hulpverlener het DIR-model praktisch toe te passen en te vertalen naar een FloorPlay begeleidingsplan. Het accent ligt op het zelf toepassen van FloorPlay in interactie met kinderen met ontwikkelingsproblemen.

Opbouw en hantering van het DSM-5 systeem en vergelijking met de DSM-IV.

Bij de behandeling van veel As-I en As-II stoornissen is het verstevigen van het zelfbeeld een nuttige aanvulling.

Zindelijk worden is een belangrijke stap in de ontwikkeling van kinderen. Het is echter niet zo vanzelfsprekend dat dit proces zonder problemen verloopt. Er is een grote groep kinderen die moeite heeft met plassen en/of poepen. Dit zijn niet alleen kleuters maar ook oudere kinderen en tieners. Te denken valt aan plas- of poepongelukjes overdag, uitstelgedrag, niet vaak of genoeg plassen, bedplassen, te vaak plassen, niet uitplassen en vertraagde of verstoorde zindelijkheid.